• Şair, tarix üzrə fəlsəfə doktoru Arzu Kazım qızı Nehrəmli 1999-cu ildən Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvüdür. İlk "Əbədi sevgi" adlı şeirlər kitabı 1997-ci ildə, "Tənha qu nəğməsi" şeirlər toplusu isə 2001-ci ildə çap edilib. Daha sonra isə onun "Unutmağı öyrənirəm" adlı yeni kitabı "Elm və təhsil" nəşriyyatı tərəfindən çap edilib. Arzu xanımın elmi kitabı isə 2008-ci ildə çapdan çıxıb. Onlarla elmi və publisist məqalələrin müəllifidir. Sözlərinə 50-yə yaxın musiqi bəstələnib.

Qeyd edək ki, Arzu xanımın həyat yoldaşı hərbi təyyarəçi, baş leytenant Yusif Yaqub oğlu Vəliyev 1992-ci ildə vətənimizin azadlığı və bütövlüyü uğrunda döyüşdə qəhrəmanlıqla şəhadətə ucalıb.

Arzu Nehrəmlinin Vətən qoxulu şeirlərindən “Vətən səsi”nin oxucularına təqdim edirik.

 

GÖYÇƏK VƏTƏN

 Adəm oğlu azıb gələn,

Adın daşa yazıb gələn,

Yaddaşlardan sızıb gələn

Həqiqətsən, gerçək Vətən.

 

Bir nəğmədir duruşuğun,

Açılıb yol dolaşığın,

Sarmaşığı yaraşığın,

Üstü-başı çiçək Vətən.

 

Sinə gərdin fitnə-felə,

Dərdi unut innən belə,

Nazına qurban, naz elə,

Sığalını çəkək, Vətən

 

Al qızını, sıx köksünə,

Şeiri tərifdir hüsnünə,

Gör, necə oxşayıb sənə,

Gözəl Vətən, göyçək Vətən.

 

BİZ BU EVDƏ YAŞAYIRDIQ

Biz bu evdə yaşayırdıq...

Dünyanın ən işıqlı, geniş evində.

İki nəfər idik:

Mən və O.

Hər səhər pəncərəmizdən yayı-qışı

            bəlli olmayan günəş boylanardı.

Sonra üç nəfər olduq:

Mən, O, qızımız.

Evimiz bir az da böyüdü, işıqlandı,

səsə-küyə qərq oldu.

Amma... amma

bir gün ulduzları olmayan

gecənin sabahı da olmadı.

Gözükölgəli günəş

buludların qarasını üzünə çəkib getdi.

Biz iki nəfər olduq:

Mən və qızımız.

Daha bu evdə yaşamadıq,

Çünki evimiz çox kiçik və qaranlıq olmuşdu.

 

ŞƏHİDLƏR 

Haqqa, azadlığa gedən yolsunuz,

Bizi bizdən yaxşı duyan şəhidlər.

Yığışıb bir yerdə Vətən olmusuz,

Elinə, yurduna həyan Şəhidlər.

 

Yatmış saatımı çəkib qurmayın,

Təzdən ürəyimi sıxıb qırmayın,

Məni başqa adla öyüb durmayın,

Adım da, imzam da, soyum Şəhidlər.

 

Daha mənə arzular da yük gəlir,

Yaram dərinləşib, yaram köhnəlib,

Sinəm altda şəhid şeirim köklənib,

Dastanım, nağılım, boyum Şəhidlər.

 

DƏRD MƏNİ ÇƏKİR 

Bu hansı səfərdir, hara gedirəm?

Ağlımda min fikir, başda min fikir.

Elə bilərsiniz üsyan edirəm,

Vallah, dərd çəkmirəm, dərd məni çəkir.

 

Ocaqda qazanım dərdə qaynayır,

Nə atəş anlayır, nə də su anır.

Bir az gec bişincə, tamarzı kimi

On günün acıtək ağzım sulanır.

 

Elə sığınmışam isti qucaqtək,

Hələ olmayıbdır dərddən yıxılam,

Qoynuna girmişəm yetim uşaqtək,

Dərdin ətəyindən tutub qalxıram.

 

Hələ açılmamış sirrəm, sualam,

Nə qədər cavablar pərt çıxıb gedib.

Deyirəm, bir sabah mən necə ollam,

Birdən durub görsəm, dərd çıxıb gedib?!

 

 

QIZIMIN ATASI, ANASI, QAYIT

Həyat yoldaşım Yusifin dilindən

 

Üzündə giley var, dilində ağı,

Öpüb qucaqlama daşı-torpağı.

Dur, get evimizə gəlinsayağı,

Ömrümün parası, yarısı, qayıt!

 

Bilirəm, incidib, bu illər səni,

Dondurub, üşüdüb fəsillər səni.

Qınayar ürəklər, könüllər səni,

Elimin pərişan sonası, qayıt!

 

Axıtma göz yaşın, arxına dönnəm,

Düşərəm selinə, axına gəlləm,

Get dincəl, bu gecə yuxuna gəlləm,

Tökmə gözlərinin qarasın, qayıt!

 

Ürəyin dopdolu, sözün qalıbdır,

Heç vaxt çəkilməyən nazın qalıbdır,

Bir ömür istəyin, arzun qalıbdır,

İçində bir ümid varsa da, qayıt!

 

Bilmirəm, nə kimi varmışam sənə,

Bir yığın xatirə qoymuşam sənə,

Sən elə bilirsən doymuşam sənə?

A Məcnun sevdamın Leylası, qayıt!

 

A sönük ülkərim, nə deyim sənə,

Söykə taleyini günün birinə,

Al ağır yükünü çiyinlərinə,

Qızımın atası, anası qayıt!

Hazırladı: Mina RƏŞİD