DAĞLARA
Nəzmiyyə Hicran adlı gözəl şairimizə, dağlar qızımıza, Aran qızından
Yaman darıxmışam dağlardan ötrü,
Gedək bircə dəfə çıxaq dağlara.
Bu dağ-dağ könüllə dağ zirvələrə
Elə ətəyindən baxaq dağlara.
Yığaq ətəyindən ahları bir-bir,
Yazıqdı, sinəsi çat-çat olmasın.
Bir az sevinc əkək, bir az qəm dərək
Bu gözəl “günahı” yıxaq dağlara.
Elə sinəsindən çiçək dərmişik,
Üstünə ayrılıq, hicran sərmişik.
Biz axı dağlara nələr vermişik
Bir vüsal bayrağı taxaq dağlara.
Düşmən əsir alıb dörd bir yanını,
Gör, kimə vermişik dağ vüqarını.
Hələ də gözləyir qəhrəmanını
Bir ümid yandırıb-yaxaq dağlara.
Düşmən at oynadır bizim dağlarda
Həsrətdən quruyub buz bulaqlar da
Sulara həsrətdir yaşıl bağlar da
Bulaqtək süzülək, axaq dağlara.
Bir qızıl balığa dönək, dolanaq,
Fırlanaq başına, dönək, dolanaq.
Eli haraylayıb dağlara yığaq
Şimşəktək hayqıraq, çaxaq dağlara!
ŞƏHİDLƏRƏ
Vətən torpağına əkilən şəhid
Sizinlə bu torpaq böyüyür elə.
Düşmən çəpərinə dikilən oğul
Bu Vətən Sizinlə döyünür elə.
Hərəniz bir evdə dünyaya gəlib
Vətənin evində yaşayacaqsız,
Həmişə, hər yerdə, ürəyinizdə
Vətən torpağını daşıyacaqsız.
Dünən anan sənə oğul deyirdi,
Bu gün hamımızın gərəyi oldun.
Bu gün torpaq üstə tir-tir titrəyən
Bu gözəl Vətənin dirəyi oldun.
Qan oldun torpağın damarlarına
Vətənin qəlbində vurursan indi.
Babəkə, Nəbiyə dəyən ləkəni
Sən öz əllərinlə yuyursan indi.
Məlhəmsən Vətənin yaralarına
Bu Vətən haçandı ayaqlar altda.
Sızlayır torpağın hər bir qarışı
Sarıldın torpağın ağrılarına.
Siz Vətən oğlusuz, Siz Vətən qızı.
Torpağın üstündə gültək açırsız.
Sizsiz bu torpağın baharı, yazı
Torpağın qoynunda işıq saçırsız.
Hazırladı: Mina RƏŞİD