Onu hamı tanıyır. Kəlbəcər işğal olunandan sonra adı dillərdə dastan oldu. İsmi Kəlbəcərlə yanaşı çəkilir. Otuz il ərzində Kəlbəcərin işğalının ildönümü tədbirlərində hamıdan qabaq onun adı çəkildi, şəhidlərin anım mərasimlərində igidliyindən, qəhrəmanlığından danışılırdı. Çünki Kəlbəcər üçün yaşadı, Kəlbəcərin işğalı ilə şəhadətə qovuşdu. Ermənilər məhz onun meyiti üzərindən keçərək Kəlbəcərə daxil olmuşdular.

Ülfət Kərimov!

Milli Qəhrəman deyiləndə hamının gözündə o canlanırdı. Onun qəhrəmanlıqlarından hələ Kəlbəcərin işğalından əvvəl danışılırdı. Qorxmadan, çəkinmədən düşmən üzərinə yeriməsi, minalanmış əraziləri keçərək kəşfiyyat məlumatlarını toplayıb geri qayıtması haqqında hekayətlər eldən-elə ildırım sürətilə yayılırdı. Kəlbəcərin elə bir kəndi yox idi ki, orada Ülfət Kərimovun qoçaqlığından, qorxmazlığından, döyüşlərdə göstərdiyi şücaətdən danışılmasın...

Ülfət Ələkbər oğlu Kərimov 1971-ci il fevralın 23-də Kəlbəcər şəhərində anadan olub. Sovet ordusunda hərbi xidmətini başa vurandan sonra Azərbaycan Dövlət Neft-Kimya İnstitutuna (indiki Azərbaycan Dövlət Neft və Sənaye Universiteti) oxuyurdu. Lakin ermənilərin Kəlbəcəri üzük qaşı kimi mühasirəyə alaraq  sərhədyanı kəndləri intensiv şəkildə atəş altında saxlaması onu təhsilini yarımçıq qoyaraq rayona qayıtmağa vadar edir. O, Kəlbəcərdə könüllülərdən ibarət özünümüdafiə batalyonuna qoşularaq sərhəd kəndlərinin müdafiəsində dayanır.

Erməni işğalçılarına qarşı ağır döyüşlərdə şücaəti, cəldliyi və qorxmazlığı ilə seçilən Ülfət Kərimov düşmənin hiyləgərliyini dislokasiya məntəqələrinə yaxın ərazilərdəki hərəkətlilikdən başa düşürdü. Onun düşmənin eskalyasiya niyyətini hamıdan yaxşı duymaq qabiliyyəti döyüşçü dostlarının diqqətindən yayınmırdı. Buna görə də hamı onunla məsləhətləşir, müdafiə planlarını birgə müzakirə edir, kəşfiyyat əməliyyatlarını hazırlamaq və həyata keçirmək üçün fikirlərini öyrənirdi.

Əsil kəşfiyyatçı xarakterinə malik Ülfət Kərimovun Birinci Qarabağ müharibəsində göstərdiyi sücaət danılmazdır. Onun düşmənə vurduğu sarsılmaz zərbələri, qarşı tərəfdən ələ keçirdiyi hərbi qənimətləri, əsir götürdüyü erməni hərbiçilərini sadaladıqca göz önündə Milli Qəhrəman obrazı canlanır. Əsir götürdüyü erməni quldurları arasında yüksək rütbəli hərbçilər Ülfətin peşəkarlıqla ələ keçirdiyi "canlı qənimətlər" idi...

Birinci motoatıcı briqadasının komandirinin 287 saylı, 9 oktyabr 1992-ci il tarixli arayışında bölük komandiri, baş çavuş Kərimov Ülfət Ələkbər oğlunun xidmətlərindən bəhs olunur:
5 sentyabr 1992. Ağdərə rayonunun Qozlu kəndi uğrunda gedən döyüşdə düşmənə məxsus 1 ədəd T-72 tank, 1 ədəd PDM, 1 ədəd PK pulemyotu, 3 ədəd RPQ-7 və xeyli atıcı silahı, hərbi sursatı qənimət kimi ələ keçirmiş, düşmənin 22 canlı qüvvəsini məhv etmişdir.
2 oktyabr 1992. Laçın rayonunun Hoçaz dağında 3 ədəd tank, iki ədəd PDM-2, iki ədəd AQS-17, iki ədəd 120 millimetrlik minaatan qənimət kimi ələ keçirmiş, düşmənin 2 tankını, 70-dən çox canlı qüvvəsini məhv etmişdir. İkinci həmlədə isə o, əlbəyaxa vuruşaraq düşmənin 11 əsgərini və tabor komandirini əsir tutmuş, 15 nəfər erməni quldurunu məhv etmişdir.

Hamının qəhrəman kimi tanıdığı Ülfət Kərimov 1993-cü il martın 27-də Ağdaban kəndi uğrunda gedən qeyri-bərabər döyüşdə qəhrəmancasına şəhid olub. Məhz onun qəhrəmanlığı və igidliyi sayəsində Ağdaban sakinləri kəndi sağ-salamat tərk edərək atəş nöqtələrindən təhlükəsiz ərazilərə çəkilə bilmişdi. Ülfət ağır yaralansa da, son nəfəsində belə, sayıqlığını itirməyib. O, yaralı halda düşmənin Ağdabanın içərilərinə doğru irəliləyən zirehli texnikalarına qarşı döyüşərək qumbaraatanla tanklardan birini məhv etmişdi. Cəsur döyüşçü ona yaxınlaşan digər tankın üzərinə çıxaraq əlindəki qumbaranı lyukdan içəri atmış, özü də qəhrəmancasına həlak olmuşdu.

Onun Kəlbəcər əhalisi arasında dillər əzbəri olan son döyüşü və şəhid olması xəbəri yayılanda doğma yurdu tərk edən köç karvanı hələ Murovun dolaylarına yetişməmişdi. İldırım sürəti ilə yayılan bu xəbər artilleriya mərmilərinin qulaqbatırcı uğultusundan vahimələnərək Murovun zirvəsinə doğru irəliləyən əhali üçün Kəlbəcərin işğalı qədər ağrılı idi. Ülfətin ölümü ilə ümidsiz halda çöllərə səpələnmiş kəlbəcərlilərin üzüntüsünə dərin bir kədər də əlavə olunmuşdu. Tale hər tərəfdən üz döndərmişdi elə bil...

Şanssızlıq!

Canını Vətən yolunda fəda edən, şəxsi şücaəti hesabına yüzlərlə mülki sakini düşmən gülləsinə tuş gəlməkdən, girov götürülməkdən xilas edən Ülfət indiyədək cəmi bir dəfə təltif edilib - "Azərbaycan bayrağı" ordeni ilə...

Hələ 1992-ci ilin noyabrında hərbi hissə komandiri, polkovnik-leytenant R.A.Cəfərov yuxarı komandanlığa təqdimat yazaraq Ülfət Kərimovun torpaqlarımızın müdafiəsində göstərdiyi misilsiz qəhrəmanlıq nümunələrinin nəzərə alınmasını və ona Azərbaycanın Respublikasının Milli Qəhrəmanı fəxri adının verilməsini təklif edib. Ölümündən sonra ikinci dəfə analoji təklif olunsa da, rəsmi müraciət yenə kağız üzərində qalıb. Kəlbəcərin işğalından sonrakı 30 il ərzində komandirləri, döyüşçü dostları, rayon ziyalıları və ictimaiyyət adından bir neçə dəfə müraciət olunmasına baxmayaraq, Ülfət Kərimova layiq olduğu Milli Qəhrəman fəxri adı hələ də verilməyib...

Bir neçə gün əvvəl isə Milli Məclisin deputatı Mircəlil Qasımlı qəhrəman şəhidin fəxri adla təltif olunması məsələsini yenidən gündəmə gətirib. O, ilk dəfə olaraq parlament tribunasında Ülfət Kərimova Birinci Qarabağ müharibəsindəki qəhrəmanlıqlarından danışaraq Kəlbəcər ictimaiyyətinin səsini Milli Məclis sədrinin və həmkarlarının diqqətinə çatdırıb: “Birinci Qarabağ müharibəsi zamanı böyük şücaət göstərmiş, bizim haqq və həqiqət davamız uğrunda şəhid olmuş kəşfiyyatçı Kərimov Ülfət Ələkbər oğluna Azərbaycan Respublikasının Milli Qəhrəmanı fəxri adınının verilməsi məsələsinə baxılmasını xahiş edirəm”.

Xahiş nəzərə alınacaqmı? Bu dəfə döyüşçü dostları da, Kəlbəcər ictimaiyyəti də çox nikbindir. Seçicilərinin 30 ildir həsrətlə gözlədiyi həssas məsələni parlament tribunasından səsləndirən deputatın bu çağırışına nəhayət ki, qarşılıq göstərən tapılacaq – hamı bunu gözləyir!

Gözləyək...

Dövlətimizə və Ali Baş Komandana inamla, Şəhidlərimizə ehtiramla!